بــــــــاراטּ

فراموش مکن تا باران نباشد رنگين کمان نيست
تا تلخي نباشد شيريني نيست و
گاهي همين دشواري هاست
که از ما انساني نيرومند تر و شايسته تر مي سازد خواهي ديد ،
آري خورشيد بار ديگر درخشيدن آغاز مي کند.

قالی بزرگی است زندگی…

که تو می بافی و من می بافم و او می بافد

می بافیم و نقش می زنیم

دار این جهان را خدا به پا کرد.

هر که آمد گره ای تازه زد و رنگی و طرحی

آمیزه ای از زیبا و نا زیبا…

سایه روشنی از گناه و ثواب…

گره تو هم بر این قالی خواهد ماند

طرح و نقشت نیز…

وهزارها سال بعدآدمیان برفرشی خواهند زیست که گوشه ای ازآن را تو بافته ایی

کاش گوشه ایی را که سهم توست زیبا تر ببافی.

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یااَباعَبْدِاللَّهِ وَعَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ

عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ [اَبَداً] ما بَقیتُ وَبَقِىَ اللَّیْلُ وَالنَّهارُ

وَلاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْ

اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْن وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ